به نقل از «خبرگزاری میزان»

ریسک بالای اجرا در دوران کرونا/تئاتر «فقیهه سلطانی» پایه گذار تئاتر پساکرونا

تاریخ انتشار: ۹ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۱۳۰۸۱۶

خبرگزاری میزان- نمایش «یه گاز کوچولو» به نویسندگی فرزانه سهیلی و کارگردانی فقیهه سلطانی به تازگی در مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته و از جمله آثاری بود که بعد از بازگشایی تئاتر ریسک اجرا را به جان خرید. تاریخ انتشار: 15:00 - 09 شهريور 1399 - کد خبر: ۶۵۰۸۷۶

خبرگزاری میزان - نمایش «یه گاز کوچولو» به نویسندگی فرزانه سهیلی و کارگردانی فقیهه سلطانی به تازگی در مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفته و از جمله آثاری بود که بعد از بازگشایی تئاتر ریسک اجرا را به جان خرید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

این نمایش ماجرای سه زن است که سال‌هاست با هم دوست هستند؛ از آن دوستانی که از دوران تحصیل با هم بوده اند. هر کدام از این سه نفر حالا برای خود کار و زندگی دارند.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

این سه دوست توسط یک مرد گاز گرفته می‌شوند. مرد در واقع دراکولاست. همین امر موجب می‌شود که این سه زن تصمیم بگیرند قبل از آنکه تبدیل به دراکولا یا خون آشام بشوند و به دیگران آسیب برسانند فداکاری کرده خود را بکشند؛ که البته از منظر نویسنده این امر تلویحا اشاره به فداکاری و ایثار زنان در عرصه زندگی دارد. اینکه زنان با خونشان و با ایثار وجودشان به زندگی رونق و شادابی می‌بخشند.

قصه نمایش در قسمت‌هایی آدم را یاد فیلم «مصاحبه با خون آشام» اثر نیل جوردن با بازی تام کروز و بردپیت می‌اندازد. در این فیلم تام کروز که نقش یک دراکولا را در قالب مردی متمول و جنتلمن بازی می‌کند.

این سه زن قرار می‌گذارند که در یک شب خود را مسموم کنند تا تبدیل به دراکولا نگردند و به دیگران آسیب نزنند. حالا هریک از این سه زن ماجرای دوستی و آشنایی خود را با آن مرد مرموز که همان درا کولاست برای یکدیگر تعریف می‌کنند. در این میان ما با زندگی، دغدغه ها، مشکلات، افکار، آمال و آرزوها، مسایل درونی، روانی، حسی و عاطفی هریک از این سه زن آشنا می‌شویم و هرکدام از این سه نفر داستان خودشان را دارند.

نمایش قصه‌ای روایی دارد و بیشتر در پی تعریف کردن قصه است تا وجوه دراماتیک و لایه‌های زیرمتنی. به دیگر سخن متن در سطح مانده است؛ زیرا بیشتر از آنکه متنی دراماتیک باشد روایی است و صرفا در پی ارائه قصه. باید گفت بخش طنز نمایش نیز خوب از کار در نیامده و جا نیفتاده؛ به ویژه بخش‌های طنز بازی زن باردار؛ زیرا به گونه‌ای تصنعی و کلیشه‌ای است.

بازیگر نقش هنرپیشه نیز از کلیشه‌های رایج در ایفای چنین نقش‌هایی استفاده می‌کند. هرچند که شخصیت نیز پرداخت کلیشه‌ای و تکراری دارد. هنرپیشه سلبریتی‌ای که از مشهور و معروف بودنش ناراضی است و خسته شده است. شخصیت به گونه‌ای تکراری و کلیشه‌ای است؛ البته این به متن باز می‌گردد. زیرا بخش مهمی از ارائه نقش به متن و پرداخت‌های متنی و در کل به نویسنده و ضعف‌های دراماتیک متن مربوط می‌شود، سپس به کارگردانی و بازیگری. هرچند که باید گقت بازیگران تلاش خود را کرده اند.

اینکه کارگردان بداند چه می‌خواهد و چگونه می‌تواند بازیگران را هدایت نماید و بازی خاص و ویژه‌ای را از آنان بیرون بکشد خود مطلب دیگری است که ابتدا باز به قابلیت‌های متن و نویسنده و سپس به هوشمندی و درایت و داشته‌های تکنیکی و دراماتیک کارگردان باز می‌گردد. نورا هاشمی، اما متفاوت‌تر از دیگر بازیگران به ایفای نقش پرداخته است. او توانسته لحظات خاص و ویژه‌ای را در بازی اش ارائه دهد؛ هرچند که شخصیت او نیز کلیشه‌ای است، اما این ابتدا مربوط به متن می‌شود و سپس نوع پرداخت و هدایت کارگردان. نورا هاشمی به لحاظ حسی، عاطفی و درونی توانسته شخصیت را تا حدودی متفاوت خلق کند. همین موجب گردیده که به لحاظ بیرونی نیز موفق‌تر عمل نماید. حرکات و میزان، تغییر لحن بیان و بدن و حس و آکسان‌های حسی نسبتا قابل قبول است و در جا‌هایی بعضا دارای لحظات و فراز و نشیب‌های دراماتیک.

اصولا داستان دراکولا و خون آشام‌ها در فرهنگ ما محلی از اعراب ندارند. در فرهنگ غنی ما خبری از خون آشام ها، دراکولا‌ها و زامبی‌ها و مردان گرگ نما و گریم‌ها نیست. همه این‌ها زاده فرهنگ غرب هستند به ویژه اروپا و بخصوص انگلستان.

این نمایش به لحاظ قصه و ماجرا چندان بکر وتازه نیست و از سویی تکراری و کلیشه‌ای به نظر می‌رسد و کپی‌ای نه چندان قوی است. کارگردان البته تلاش خود را برای به صحنه کشیدن آن و ارائه کاری متفاوت به انجام رسانده است که این خود در این شرایط ستودنی است.

نویسنده خواسته به نوعی این‌ها را در قالب یک خون آشام مرد که با سه زن در رابطه قرار می‌گیرد و خون زنان را می‌مکد و سپس به حال خود رهایشان می‌کند نشان دهد. اما باید گفت این مفاهیم به دلیل نوع نوشتار و ضعف در پرداخت‌ها آنگونه که باید از کار در نیامده و در واقع اینهمه فارغ از درست یا نادرست بودن از دست رفته و متن درسطح مانده است.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: اخبار تئاتر اخبار تئاتر کلیشه ای خون آشام

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۱۳۰۸۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نمایش فیلم تئاتر «عروسی خون» در سینماتک خانه هنرمندان ایران

به گزارش خبرگزاری مهر، دهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش فیلم تئاتر «عروسی خون» اختصاص دارد.

فیلم تئاتر «عروسی خون» (محصول ۱۹۸۱ اسپانیا/ ۶۷ دقیقه) به کارگردانی کارلوس سائورا بر مبنای نمایشنامه‌ای نوشته فدریکو گارسیا لورکا چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ در سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش درمی‌آید.

پس از نمایش این فیلم تئاتر نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و محمودرضا حبیبی (منتقد تئاتر) برگزار می‌شود.

در رابطه با خلاصه داستان این نمایش آمده است: «در استودیوی رقص «آنتونیو گادس» (گادس)، اعضای گروه در حال گریم و آماده شدن برای اجرای برنامه هستند. پس از آنکه گادس به‌عنوان رقصنده اصلی و طراح رقص توضیحاتی به اعضا می‌دهد، اجرای «عروسی خون» آغاز می‌شود: لئوناردو (گادس) دل‌باخته زنی (هویوس) در آستانه ازدواج است. پس از یک صحنه پُرتنش در مراسم عروسی، همه متوجه می‌شوند که عروس نیز دل‌باخته لئوناردو است. عروس و داماد (خیمه‌نز) سوار بر اسب مراسم را ترک می‌کنند و لئوناردو نیز آنان را تعقیب می‌کند. ۲ مرد در نزاعی خونین، با چاقو یکدیگر را از پا در می‌آورند و عروس تنها و مغموم کنار ۲ جسد می‌گرید.»

سائورا پس از ساختن چند فیلم متأثر از اینگمار برگمان، با «عروسی خون» به دوره جدید و پویای فیلمسازی‌اش گام می‌گذارد. حاصل کار، فیلمی‌ خاص است که بدون تردید یکی از بهترین آثار سینمای اسپانیا در دهه ۱۹۸۰ است. ایده ساخت یک نمایشنامه مشهور فولکلوریک در سالنی خالی از تماشاگر از سوی گادس و تبدیل شدن آن به مایه و داستان اصلی سائورا، از آن رویکردهای درخشان و جریان‌ساز پست‌مدرنیستی است که دنیای متن و بیرون از متن را با هم درمی‌آمیزد.

به‌رغم بومی بودنِ دست‌مایه و حتی اجرا که درک جزییات رقص‌ها و موسیقی آیینی فلامنکو را تنها برای اسپانیایی‌ها ممکن می‌کند، فیلم از چنان زبان نمایشی برخوردار است که هر تماشاگری را با خود همراه می‌کند. کارِ سائورا، از سوی دیگر، تنها ضبط و عرضه این باله‌های باشکوه نیست بلکه او با دوربینش، تأویلی از «عروسی خون» ارایه می‌دهد. با «عروسی خون»، سائورا ژانر موزیکال را وارد عرصه‌ای تازه و غیر آمریکایی می‌کند.

کد خبر 6095577 سید امیر شایان حقیقی